“Het draait allemaal om de afwas - ik ben zelf totaal oninteressant!”

Dat was duidelijk André Jäger, die in de jaren 70 en 80 als een van de eersten de nouvelle cuisine naar Duitstalige landen bracht en de Euro-Aziatische keuken ontwikkelde. Ik werkte twee jaar in zijn restaurant “Fischerzunft” in Schaffhausen en maakte alle fasen mee, van het bereiden van groenten tot het bereiden van vlees en vis.

Daar ervoer ik voor het eerst wat een intense smaakervaring gepassioneerd koken op het hoogste niveau kan zijn voor de gasten, maar ook voor jezelf: Op een evenement kookte ik bijvoorbeeld een mandarijnsaus die ik heerlijk vond. Toen kwam meneer Jäger langs en verfijnde de saus. Het was voor mij een geweldige ervaring om het verschil te proeven: opeens had de saus een ziel!

André Jäger heeft een blijvende indruk op me achtergelaten. Als persoon en met zijn manier van gerechten bereiden in het Verre Oosten, die toen compleet nieuw voor me was. Met zijn gebruik van de beste lokale en Aziatische producten en zijn expertise over eten en zijn respect ervoor - want dat is waar koken om draait.

Dat was mijn oma. Ik heb vier of vijf jaar bij haar gewoond en er zijn een paar gerechten die stevig in mijn geheugen gegrift staan, waaronder haar kruimeltaart en biervis. Twee keer per week kwam de viswagen langs, waar ze goudbaars haalde en pocheerde. De vis met aardappelen en een saus van biermout was voor mij als kind het beste gerecht. Mijn oma had een moestuin, kookte altijd vers en gooide nooit iets weg. En natuurlijk conserveerde ze ook groenten. Dit zijn allemaal herinneringen aan eten en omgaan met voedsel die je vormen. Zelfs veel mensen die zelf niet kunnen koken, hebben dat gevoel. En het is altijd leuk als je lekker eten kookt en iets losmaakt bij je gasten, zelfs als ze zich dat op dat moment niet realiseren. Het gaat allemaal om geuren en smaken die herinneringen oproepen.

Het begon als een leuk project. Mijn chef-kok, die me al vele jaren steunt in mijn restaurant en hotel “Heckenrose”, is thuis in de digitale wereld en reist veel op YouTube. Hij introduceerde me in deze wereld. Het was een nieuwe manier voor mij om me creatief uit te leven. Op een gegeven moment bracht hij zijn camera mee en zijn we gewoon begonnen.

Terugkijkend was de eerste video die we op YouTube plaatsten complete onzin. Maar ik vond het leuk en kreeg al snel een gevoel voor wat er mogelijk was met montage en muziek. In het begin waren de video's alleen bedoeld voor mijn kliek van vier of vijf artiesten en muzikanten. Zij vonden de video's zo grappig dat ik er meer heb gemaakt. De video's werden ijverig gedeeld en aanbevolen, dus ik had al snel een naam en een logo nodig, die ik nu nog steeds gebruik. Verder liet ik me door veel invloeden inspireren en maakte daar mijn eigen ding van. Maar het werd pas echt groot na bijna twee jaar.

De professionele keuken verlaten, koken op een campingfornuis en toch lekker eten afleveren was gewoon een uitdaging die ik wilde aangaan. Daarna heb ik onder andere bij McDonald's en IKEA gekookt - ik geniet gewoon van deze uitdagingen.

Ik ben gewoon niet het type om showkoken te vieren en mezelf belachelijk te maken voor de camera. Ik wil niet praten, ik wil mezelf niet op de voorgrond plaatsen. Wat ik doe is het tegenovergestelde van vier chef-koks in geperste koksjassen die 15 minuten lang gerechten bereiden met elk twee pincetten. Ik neem het allemaal een beetje highbrow op, maar blijf tegelijkertijd authentiek en laat echte creaties van mij zien. Ik produceer de video's zoals ik ze zelf zou willen zien. En het publiek bestaat voornamelijk uit chef-koks, die ook geïnteresseerd zijn in de essentie: de gerechten en de bereiding ervan. Ik ben zelf totaal oninteressant. De chef-koks komen naar mij voor inspiratie - zowel voor het koken als voor het opdienen.

Mijn video's hebben ook tot veel leuke samenwerkingen geleid. Projecten met wijnboeren, liefdadigheidsevenementen, kookcursussen en nog veel meer. Na de verkoop van de “Heckenrose” in lockdown, kan ik nu alle evenementen verzorgen. Ik krijg ook veel verschillende keukens van binnen te zien en werk in verschillende restaurants. Dit betekent dat de klantenkring die we in de loop der jaren met de Heckenrose hebben kunnen opbouwen, kan blijven genieten van de keuken van Mike Germershausen. Ik verander het menu altijd om de drie of vier weken, anders gaat het vervelen. Die afwisseling is gewoon leuk.

Verse, regionale ingrediënten, een kleine kaart en - als ik het campingfornuis niet gebruik voor het spektakel - goede apparatuur zijn belangrijk voor mij. En B.PRO heeft een aantal geweldige apparaten in de aanbieding. Het COOK I-flex kookstation met zijn inductiekookplaten is echt cool - net als de serveerwagen met scharnierende deuren en panelen. De combinatie van de twee is echt goud waard: de serveerwagen heeft een ultra-intelligent ontwerp, je hebt het werkblad, de optie om links en rechts uitbreidingsmodules voor water of keukengerei op te hangen en een ongelooflijke hoeveelheid opbergruimte onderaan. Dit breidt de mogelijkheden van het kookstation enorm uit.

Ik heb vaak aanvragen gehad voor evenementen op prachtige locaties waar geen keuken was. Ik werkte dan met verschillende mobiele keukens. Hiermee zette je vaak de kookplaat aan en gebeurde er in eerste instantie niets. Met de COOK I-flex is dat heel anders: dankzij inductie heb je meteen warmte, net als in een restaurant, en die blijft behouden. En de afzuigkap is geweldig. Ik heb evenementen gedaan in een galerie en een kunstenaarsatelier, dus er waren natuurlijk zorgen over de brandmelders en de geuren. Vroeger kookte ik voor de zekerheid bij het raam of de deur om de boel niet in brand te steken - met de COOK I-flex is dat geen probleem meer.

Je kunt op veel plaatsen zien dat dit een professioneel, goed doordacht apparaat is: je hebt geen aanraakbediening, die toch niet werkt met vette, natte handen, maar robuuste draaischakelaars. Klik, aan! Klik, uit! Je stoot je nergens aan, het kookstation is supersnel schoon te maken en ongelooflijk mobiel: we hebben het bijvoorbeeld al gebruikt om pasta te koken in de wijngaard, midden tussen de wijnranken. Het kookstation is gewoon geweldig om mee te werken.

Mijn grootste ergernis als chef-kok en werkgever is de vraag: wie gaat dit koken? Veel mensen hebben de sector verlaten, vooral tijdens de pandemie. En ze komen niet terug. Er is een tekort aan personeel in alle functies, van chef-koks tot tijdelijk personeel aan het aanrecht. Automatisering, waar B.PRO vaart achter zet, is de juiste aanpak. Als het de werkdruk in de professionele keuken verlicht, is er meer tijd voor de echt belangrijke dingen - voor koken met liefde en ziel.